środa, 31 sierpnia 2016

Merkurym na Hel

Niedawno miałam okazję wybrać się na Półwysep Helski i to w dość nietypowy sposób, bo jachtem żaglowym. Gdy wypływaliśmy z Gdańska byłam zachwycona. Świeciło słońce, woda była spokojna, a i widoki przepiękne.


Na starcie wspomagaliśmy się silnikiem, a kiedy już wypłynęliśmy na otwarte morze poruszaliśmy się tylko dzięki żaglom. To właśnie m.in. dlatego podróż była dosyć długa, dotarcie do celu zajęło ok. 5 godzin.


Miałam też okazję stanąć za sterem. Podobno całkiem nieźle mi szło. Było to fajne i ciekawe wyzwanie, kiedy miałam przed sobą kompas, a gdy współpasażerowie chcieli sprawdzić jak sobie poradzę bez niego, było już nieco gorzej. 


Kiedy byliśmy już w połowie drogi jachtem zaczęło bujać przez co, choć nigdy nie miałam choroby morskiej, zrobiło mi się niedobrze i resztę podróży przeleżałam na pokładzie z czapką naciągniętą na oczy. Dzięki temu nie widziałam jak się bujamy i czułam się trochę lepiej.


Pech chciał, że gdy tylko dobiliśmy do celu pogoda postanowiła sprawić nam psikusa. Zaczęło padać i to solidnie. Szybko przebiegliśmy więc do jakiegoś baru na obiad, bo wszyscy zdążyli już zgłodnieć. Oczywiście każdy zamówił rybę, ja akurat postanowiłam spróbować dorsza.


Niestety deszcz nie przechodził i cały czas lało przez co nie mogliśmy nawet pozwiedzać, a szkoda, bo przecież Hel to wspaniałe miejsce. Jestem dumna z siebie, że w podróż zabrałam kurtkę przeciwdeszczową. Niestety buty i spodnie całe przemokły.


Zrażeni nieustającymi opadami i moim stanem zdrowia, ja i mój partner postanowiliśmy wrócić do domu pociągiem. Podróż powrotna do Gdańska trwała niecałe dwie godziny. Byliśmy bardzo zadowoleni, że wybraliśmy ten środek transportu. W drodze powrotnej na morzu cały czas padało i czas podróży był o wiele dłuższy. Wszyscy siedzieli w kajucie, gdzie niestety buja jeszcze bardziej niż na pokładzie, więc cieszę się, że wróciłam pociągiem. 


Podsumowując, było fajnie, ale wolałabym powtórzyć to wszystko bez choroby morskiej i w lepszą pogodę. Jednak nie codziennie pływa się jachtem żaglowym i nawet podróż w jedną stronę, choć z przygodami, była fajną atrakcją.


środa, 24 sierpnia 2016

Książka GO, czyli alternatywa dla Pokemonów

W długi weekend w Gdańsku roiło się od ukrytych książek. Żeby stać się nowym właścicielem danej pozycji wystarczyło ją po prostu znaleźć. Wszystko za sprawą akcji Książka Go.


screen: facebook.com 









Szukacie na ulicach Pokemonów? Ja w zeszły weekend szukałam książek. Niestety bez powodzenia, ale było przy tym dużo frajdy i główkowania. Akcję zorganizowała Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna w Gdańsku i autor bloga CzytamRecenzuje.pl.

Przez trzy dni o 11.30 na facebookowym wydarzeniu pojawiały się wskazówki, które trzeba było rozwiązać, aby odnaleźć książki. "W alei drzew z krzyżem prawosławnym", "tam gdzie przez lata Ksantypa panowała, a teraz Prawdzica epoka nastała", czy "w ogrodzie opatów w dzikie wino zaplątana, na przeciwko mandżurskiego drzewa schowana" to tylko niektóre z nich.  Większość wymagała chwili zastanowienia, a kiedy w końcu docierałam do celu okazywało się, że inni byli szybsi. 

Byłam (i nadal jestem) pod ogromnym wrażeniem jak szybko książki znalazły nowych właścicieli. Każdego dnia akcji do odnalezienia było 10 pozycji, codziennie inne. W sobotę (pierwszy dzień wydarzenia) jedna z książek została znaleziona  już po paru minutach. Inne też nie czekały długo na nowy dom. Niesamowite, prawda? Miło też widzieć, że tyle osób nadal chętnie czyta. 

Dużym plusem wydarzenia była też integracja uczestników, którzy wymieniali się komentarzami nie tylko w mediach społecznościowych, ale i w miejscach, gdzie szukali ukrytych książek. Dodatkowo przez trzy dni trwania akcji można było zamieszczać zdjęcia z poszukiwań z odpowiednim hashtagiem. Dzięki temu można było dostać upominek od biblioteki. Była to fajna nagroda pocieszenia dla takich jak ja, którzy nie znaleźli żadnej książki, a w poszukiwania włożyli dużo serca i zaangażowania. 

Daje tej akcji 10/10 i z niecierpliwością czekam na kolejną. 

wtorek, 16 sierpnia 2016

Smoothie truskawkowe [PRZEPIS]

Tegoroczne lato nas nie rozpieszcza. Termometry coraz rzadziej wskazują temperatury o jakich marzyliśmy. Choć przepis, który dzisiaj przygotowałam jest idealny na upalne dni to nigdy nie jest za zimno na smoothie.


Tym, którzy jeszcze nie wiedzą czym jest smoothie wyjaśniam. To zmiksowany napój na bazie owoców. Jest niezwykle prosty w przygotowaniu i bardzo smaczny, a poza tym dodaje energii na cały dzień. 

Składniki:

Truskawki
Sok pomarańczowy
Cukier puder

Sposób przygotowania:

1. Wszystkie składniki wrzucamy do miksera. Ilość produktów zależy od nas, ja na około 10 truskawek dodałam 250 ml soku i dwie łyżki cukru pudru. Jeśli chcecie możecie też dodać parę kostek lodu. W trakcie miksowania możemy przerwać i spróbować czy smak napoju jest odpowiedni. Jeśli np. czujecie, że smoothie jest za mało słodki dosypcie cukru. 

2. Wyłączamy mikser, przelewamy zawartość do kubka i gotowe. Proste, prawda?

Dobra rada: jeśli chcecie użyć mrożonych truskawek, wrzucajcie po dwie, trzy do miksera, a potem dorzucajcie kolejne. A najlepiej byłoby przygotować owoce wcześniej i do miksera wrzucić już rozmrożone truskawki. 



środa, 10 sierpnia 2016

Pasja z głową: jak ubrać się na motocykl?

O odpowiedni ubiór na motocykl trzeba dbać nawet latem, a wysokie temperatury nie są wymówką, żeby na przejażdżkę pojechać w koszulce i krótkich spodenkach. W takim stroju nawet najmniejszy wypadek może mieć fatalne skutki. Skóra jest narażona na bezpośredni kontakt z nawierzchnią, co jeśli mamy pecha, może skończyć się złamaniami, starciem skóry, a nawet kości (a to grozi amputacją). 


W trosce o Wasze bezpieczeństwo wraz z moim pomocnikiem przygotowaliśmy mały poradnik, który pomoże Wam czerpać radość z jazdy w bezpieczny sposób. Przeczytajcie jak najlepiej zadbać o bezpieczeństwo na motocyklu.

KASK

To podstawowy element ubioru motocyklowego, niestety w mniejszych miejscowościach często jest bagatelizowany. Jazda bez kasku jest nie tylko nieodpowiedzialna, ale bywa i tragiczna w skutkach.
Kask dobrej jakości to z reguły wydatek powyżej 500 zł. Ważne, aby posiadał homologację (bez niej nie jest dopuszczony do użytku). Dobra ochrony głowy powinna być wykonana z włókien szklanych, węglowych itp. Dużym plusem jest też zapięcie typu Double D-ring. Jest ono nie tylko najwygodniejsze, ale i najbezpieczniejsze.


Model na zdjęciu prezentuje kask typu off-road, który posiada bardzo wydajną wentylację i idealnie spisuje się w upalne dni. Jeśli jednak decydujemy się na taki kask należy też pamiętać o ochronie oczu, czyli o goglach.



KURTKA

Nawet latem należy pamiętać o kurtce motocyklowej. Na zdjęciu prezentujemy kurtkę sportową, wykonaną z tekstyliów, która jest krótsza od kurtki turystycznej, dlatego idealnie nadaje się do jazdy po mieście. Zaletą jest też system wentylacji. Jeśli jednak wybieracie się w dalszą podróż warto założyć wersję turystyczną. Większość kurtek motocyklowych jest wyposażonych w ochraniacze, dlatego tak ważne jest by nosić je nawet latem.


Ochraniacze warto jednak wymienić na lepsze jakościowo, bo te sprzedawane nawet w najdroższych modelach nie zawsze są dobre. Istnieje też możliwość kupienia ochraniaczy, które można ubrać pod kurtkę. Model na zdjęciu prezentuje kamizelkę z ochraniaczami na klatkę piersiową i plecy. To rozwiązanie jest bezpieczniejsze od wbudowanej ochrony. Przy wyborze ochraniaczy warto kupować te z homologacją CE level 2, ponieważ zapewniają wyższą ochronę.



STABILIZATOR KARKU 

Skoro jesteśmy już przy ochronie warto wspomnieć o ochraniaczu karku. Niestety na drogach jest to rzadko spotykany element ubioru motocyklistów. Stosują go głównie osoby jeżdżące na motocrossie i żużlu i innych sportach off-roadowych. Jest to jednak bardzo przydatny ochraniacz, który stabilizuje kark i szyję przy ewentualnym wypadku. Stabilizator nie utrudnia jazdy, jest nieodczuwalny, a daje gwarancję dodatkowego bezpieczeństwa.


SPODNIE 

Idealnym rozwiązaniem do jazdy po mieście są spodnie jeansowe z odczepianymi spodenkami z kevlaru, w których umiejscowione są ochraniacze. Wkładka zapobiega przetarciom i w każdej chwili można ją wypiąć, żeby wyprać spodnie. Są bezpieczne, a po zejściu z motocykla wyglądają jak zwykłe jeansy. Przy zakupie warto zwrócić uwagę na ilość ochraniaczy w spodniach. Niektórzy producenci zapewniają je tylko na kolanach, a dla bezpieczeństwa najlepiej, aby znalazły się też na biodrach i kości ogonowej.



BUTY

Kolejny bardzo ważny element, którego musimy pilnować nawet latem. W butach motocyklowych ważne jest, aby sięgały za kostkę, bo to zapewnia dodatkową ochronę w razie wypadku. Nogi są szczególnie narażone na uszkodzenia, jeśli samochód uderzy w motocyklistę od boku. Buty miejskie często są krótkie, dobrze wentylowane i wygodne po zejściu z maszyny, jednak nie zapewniają tak dobrej ochrony jak buty sportowe, które prezentuje model. Buty sportowe również zapewniają dobrą wentylację, są dłuższe i posiadają dodatkowe wzmocnienia. Ich wadą jest jednak mniej komfortowe poruszanie się po zejściu z motocykla. Z kolei jeśli wybieracie się w trasę warto pomyśleć o butach turystycznych. Taki model z reguły jest wodoodporny i zapewnia ochronę przed wiatrem i zimnem.


RĘKAWICZKI

Mimo upałów nie warto jeździć w materiałowych rękawiczkach (typu offroad itp). W razie wypadku ręce będą narażone na większe rany. Najlepszym rozwiązaniem są rękawiczki ze skóry, bo zapewniają lepszą ochronę. Rękawiczki powinny posiadać też ochraniacze na kostki, palce oraz wewnętrzną część dłoni. Niektóre, wysokie modele posiadają również mostkowanie czwartego i piątego palca. To zapobiega złamaniu małego palca przy ewentualnym wypadku. Ważne, aby rękawiczki były dopasowane, bo to zapewnia precyzję i komfort jazdy.


Jeśli traktujemy motocykle poważnie powinniśmy dbać o odpowiedni ubiór nawet latem. Motocyklistom w szortach mówimy stanowcze: nie. 

czwartek, 4 sierpnia 2016

Wspomnienie podstawówki: po co ta rywalizacja?

Moi rodzice zawsze dbali o to, żeby niczego mi nie brakowało. Często miałam rzeczy lepsze niż rówieśnicy, ale nie używałam ich, bo w szkole mi dokuczali. Dziś, z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że szkoła podstawowa była najgorszym okresem mojego życia.


fot. FreeImages.com

Mam 21 lat i dopiero dotarło do mnie jaka zazdrość i zawiść przemawiała przez moich klasowych kolegów i koleżanki. Z okazji Pierwszej Komunii Świętej dostałam od rodziców zegarek firmy Swatch. Był bardzo ładny i kolorowy. Pamiętam gdy dumnie poszłam z nim do szkoły. Moja duma i radość szybko minęły. Uwagi, które usłyszałam od rówieśników były na tyle przykre, że mój zegarek przeleżał w szufladzie dobrych parę lat. Przykre było to, że dzieciaki, które krytykowały mój prezent dostały gorsze. Wtedy jednak nie wiedziałam co nimi kierowało.

Podstawówka kojarzy mi się z rywalizacją, ale czy to dzieci dzieciom zgotowały ten los? Oczywiście, że nie. To nauczyciele i rodzice maczali w tym palce. Przecież ktoś dawał nam taki przykład. W klasie 1-3 miałam wychowawczynię, która nawet nie próbowała ukryć faktu, że faworyzuje uczniów, których rodzice mieli lepszy status społeczny. Jeśli ktoś przez kilka lat chodził do szkoły z tym samym piórnikiem nie był lubiany przez "lepsze" dzieciaki. Używane książki oznaczały, że twoich rodziców po prostu nie stać na nowe. Strach przed oceną przez rówieśników sprawił, że dopiero w gimnazjum zdecydowałam się na zakup używanych książek.

Doskonale pamiętam też stres związany z powrotem do szkoły po wakacjach. Jeśli nigdzie nie wyjechałeś czułeś się gorszy. Nauczycielka zawsze pytała kto jak i gdzie spędził wakacje. Dla niektórych to pytanie było istnym utrapieniem, bo jeśli ich odpowiedź brzmiała: "wakacje spędziłem w domu" to mieli prawo czuć, że nie przynależą do grupy przy dzieciach, które opowiadały o swoich zagranicznych wakacjach.

A wiecie co najbardziej mnie zaskoczyło? Ostatnio znajoma opowiedziała mi o nauczycielce, która wzięła pożyczkę, żeby zabrać córkę na egzotyczne wakacje, bo w zeszłym roku wakacje spędzili w polskich górach i dziewczynka opowiadając o tym w szkole spotkała się z prześmiewczą reakcją innych uczniów. Skoro pani nauczycielka ma takie podejście to czego mamy oczekiwać od uczniów? Mam nadzieję, że tacy nauczyciele to mniejszość.

W szkole podstawowej zabrakło według mnie wartościowych ludzi, mentorów, którzy nauczyliby swoich uczniów szacunku do drugiego człowieka i tego co naprawdę jest w życiu ważne. Zamiast tego wzbudzono w nas, kilkuletnich wtedy dzieciach chęć rywalizacji. Klasa była podzielona na różne grupy, tych "lepszych", bogatszych i tych "gorszych". Nie było w nas jedności, której nauczyciele powinni uczyć dzieci od najmłodszych lat.

Wiecie w jakiej szkole zaczęłam czuć się naprawdę dobrze? Z przykrością muszę przyznać, że w zagranicznej. Od 13 roku uczyłam się za granicą. To tam nauczono mnie, że wszyscy jesteśmy na równi, a dzieci niepełnosprawne nie były w specjalnej szkole lub klasie integracyjnej. Mogły znaleźć się w każdej. I to dzięki nim wiem, że równość to jedna z ważniejszych w życiu wartości. A wywyższanie się czy zazdrość? To było nie do pomyślenia. Nie było podziału na uczniów w firmowych ubraniach i tych w ciuchach z lumpeksu, bo wszyscy nosili mundurki. Książki czy zeszyty zapewniała szkoła, więc wszyscy mieli takie same. Post o szkole za granicą zostawię jednak na inny raz. Dziś chciałam podzielić się refleksją o niszczeniu dziecięcego świata przez dorosłych.

Zdaję sobie sprawę, że wszystko zależy od tego na jakich trafimy ludzi. W jednej szkole może być lepiej, w innej gorzej. W mojej było tak jak opisałam. Nie chciałabym, żeby moje dziecko (o ile kiedykolwiek będę je miała) trafiło na ludzi, którzy przez materializm zniszczą jego radość z życia.